All good things come to an end

Hi there!

De laatste keer dat we iets schreven is toch alweer een tijdje geleden. Ik denk dat we iets te druk waren met genieten.. Toch willen we, vooral voor onszelf, om de herinneringen scherp te houden, het vervolg van onze reis nog even op papier zetten. En degene die het leuk vindt om te lezen; ga je gang. Be prepared: it's gonna be a long one.

Na de Catlins kwamen we vroeg aan in Dunedin. Wat een leuke stad! Echt een gezellige, kleine studentenstad. Ook zit hier de bierbrouwerij van Speight's, waar we een rondleiding kregen, maar vooral genoten van de borrel. Die avond sliepen we op een hele aparte camping; eigenlijk gewoon een parkeerplaats bij een paardenracebaan. Best grappig om de volgende ochtend te ontbijten op de tribune terwijl we naar de trainingen keken. Daarna reden we via Oamaru (een bijzonder plaatsje met veel imposante gebouwen en zeeleeuwen, waar we zelfs bijna over struikelden toen we niet opletten) naar Mount Cook. Wat een ongelofelijk mooie rit was dit. We reden door een soort valleien, met de hele tijd uitzicht op de Nieuw-Zeelandse Alpen. Tegen de avond kwamen we aan en sliepen we onder een ontzettend heldere sterrenhemel, met een maan zo fel schijnend dat elke keer als we naar buiten keken het sneeuw op de bergen zagen liggen. Prachtig. De volgende dag zou een bijzondere worden. Toen Harry en Trudy (Koens vader en moeder) in Nieuw-Zeeland waren, hebben zij ook een wandeling bij Mount Cook gemaakt, en volgens Harry was dit de plek die Trudy het mooist vond. Omdat we wisten hoe ontzettend ze genoten had van de reis door Nieuw-Zeeland, wilde Koen daar graag een gedeelte van haar as verstrooien. De dagen hiervoor waren we op zoek gegaan naar wat spulletjes om het een mooie plek te maken en die ochtend gingen we dan ook met een mes (om in een boom te kerven), een klein hartje (om op een boom te hangen), spijkers, een hamer en een hele mooie bloem op pad. Wat normaal gesproken een wandeling van drie uur was, werd voor ons bijna een dagtaak. Het bleek een vrij open gebied, met weinig beschutte plekjes die hiervoor geschikt zouden zijn en weinig bomen om het 'gedenkhartje' op te spijkeren. Maar, na een flink aantal keren het pad te hebben verlaten op zoek naar die bijzondere plek, vonden we het. Een prachtig uitzicht op de berg en de rivier. Het was een moeilijk, maar mooi moment en heel fijn om samen te kunnen delen.

Die avond sliepen we ergens halverwege tussen Mount Cook en Christchurch. We wilden daar wat eerder dan gepland naartoe, omdat we toch wel een beetje tijdsdruk voelden om de auto weer (voor een goede prijs) te verkopen. Nu hadden we daar 6 dagen voor en dat leek ons tijd genoeg. De eerste dag in Christchurch was een beetje saai. Eerst gingen we naar de Art Gallery, die best leuk was om te zien, maar niet heel bijzonder. Verder zaten we in de bieb om overal online advertenties voor de auto te plaatsen en gingen langs hostels om de advertentie daar op te hangen. Ondertussen belden we ook alvast opkopers, zodat we in ieder geval wisten wat het 'worst case scenario' zou zijn. Nu was het afwachten, hopen op geïnteresseerden. De dagen daarna waren nog best stressvol. We zaten helaas in een slecht seizoen om de auto te verkopen (veel aanbieders, weinig kopers) en hoorden steeds meer verhalen over mensen die hun auto voor een bodemprijs weg moesten doen of hem zelfs gratis weg gaven. We stonden op een erg gezellige camping, maar toch waren we (en de mensen die we daar hadden leren kennen ook) elke avond teleurgesteld als we er weer een nacht moesten slapen. Want dat betekende dat de auto, ondanks een hoop bezichtigen, weer niet verkocht was. De meeste mensen hadden simpelweg geen haast en wilden ook nog andere auto's bekijken of na het weekend een technische keuring door een garage laten uitvoeren. Het schoot dus niet echt op. Uiteindelijk hebben we gelukkig toch een goede deal gemaakt. We vonden twee Duitsers die de auto voor minder dan wij gepland hadden wilden kopen, maar dan mochten wij hem wel houden totdat we uit Christchurch vertrokken. Ideaal, want dat scheelde ons kosten voor een hostel én we konden nu nog naar Kaikoura, ook iets wat hoog op ons wensenlijstje stond. Dus we besloten de deal snel rond te maken en met het geld van de aanbetaling in onze zakken konden we op pad naar Kaikoura. Daarvoor hadden we nog een leuke verrassing, want Elle (Koens nichtje) bleek ook in Christchurch te zijn. Voordat we aan de drie uur durende rit begonnen (helaas was de normale weg afgesloten door alle aardbevingen), dronken we gezellig koffie met gebak om te vieren dat we van Melissa en het gedoe er omheen af waren. We waren echt opgelucht.

Kaikoura zelf was een heel klein spookstadje. Het was echt goed te zien dat de stad nog niet zo lang geleden door flinke aardbevingen getroffen is. Maar dat maakte ons niet uit, want de enige reden voor de lange rit er naartoe was: walvissen spotten! En ja hoor, we zagen een enorme, van heel dichtbij. Wat een bijzondere ervaring. Echt heel gaaf om zo'n enorm beest van dichtbij te kunnen bekijken. Voldaan reden we na onze boottocht weer helemaal terug naar Christchurch, waar we onze auto afleverden. We sliepen heeeeerlijk in het hostel (waarschijnlijk de last die van ons af viel) en konden de volgende dag eindelijk lekker op ons gemak Christchurch gaan bekijken. Ook dit is best wel een spookstad. Door de heftige aardbevingen van 2011 is er niet meer echt een stadshart, zijn er veel gebouwen verwoest en zijn ze overal aan het bouwen.

De volgende dag vlogen we erg vroeg naar Sydney, dus we hadden besloten de avond ervoor in een hostel vlakbij het vliegveld te slapen. Maar, de Nieuw-Zeeland ervaring is niet compleet zonder liften, dus ook al kostte de bus naar het vliegveld maar 3$, wij gingen langs de kant van de weg staan met ons bordje 'Airport'. Net toen we geen zin meer hadden en het op wilden geven (al na een kwartier of zo, haha), stopte er een super leuke vrouw met een grote bus. Ze had onwijs leuke verhalen, we lachten ons dood en ze zette ons voor de deur af. Weer een topervaring. Het hostel zelf was ook heel grappig. Iedereen sliep in een 'pod', een soort bedstee maar dan gemoderniseerd. Je kon echt helemaal in je coconnetje kruipen en gedurende de hele dag jezelf van de wereld afsluiten en slapen.

De volgende ochtend stonden we om 4 uur op: op naar Sydney! We hadden er echt zin in. Nieuw-Zeeland was prachtig, maar uiteindelijk hebben we er veel langer dan oorspronkelijk gepland doorgebracht (ongeveer 10-11 weken) en eerlijk gezegd waren we de basic lifestyle en het kamperen ook wel beu. Op naar een échte stad. Wat het allemaal nog leuker maakte, is dat een vriend van Koen, Maurits, in Sydney woont en we bij hem konden logeren. We hadden elkaar natuurlijk lang niet gezien en het was super leuk om elkaar hier te treffen. En het waren echt topdagen! Sydney is een ontzettend leuke, bruisende stad. Na Nieuw-Zeeland was dat echt een verademing. We genoten van het heerlijk warme weer, het Opera gebouw, de leuke koffietentjes, Bondi beach, de botanische tuinen, de kunstgalerijen en al het andere moois dat Sydney te bieden heeft. De avonden brachten we gezellig met Maurits en de nodige biertjes door. Toen hij in het weekend vrij was hebben we samen nog een grappige wandeling gedaan, waarbij je om verder te komen elke keer dingen moet oplossen (een soort escape room in combinatie met een stadswandeling). Ook zijn we een avond naar een huisfeestje en op stap geweest. Al met al erg gezellig.

Zondagmiddag moesten we afscheid van elkaar nemen en vlogen we door naar Denpasar (Bali). Eindelijk kon de bikini weer uit de backpack! We begonnen in Kuta, een badplaats waar je goed kan surfen, veel goedkope rotzooi kan kopen en veel feestende Australiërs zijn. De sfeer beviel ons wel. Als verrassing (nog voor mijn verjaardag) had Koen een super de luxe hotel en een massage geregeld. Onze tijd in Bali begon dus perfect! Na een paar dagen verhuisden we naar een goedkoper hotel. De eerste paar dagen bestonden vooral uit surfen en relaxen, later huurden we een scooter. In het begin was dat nogal spannend, want er rijden er hier zo ontzettend veel, dicht op elkaar en zonder enige verkeersregels. Links inhalen, rechts inhalen, het kan allemaal. En ze toeteren non stop. Maar na een tijdje had Koen de smaak te pakken en leek het een echte Balinees. We zagen ontzettend mooie dingen: tempels, stranden, authentieke dorpjes en hun inwoners, de bekende potato head beachclub in Seminyak, zonsondergangen, noem maar op. En overal zie je bloemen en 'offerbakjes' met hun wierook, waarin mensen bloemen, eten, sigaretten en geld aan hun goden geven. Ook gingen we een avondje naar Skygarden; een club waar je gewoon een keer geweest moet zijn. Je kunt er onbeperkt drinken en barbecuen voor 100.000 (ongeveer €6-7,-) en daarna feesten tot in de vroege ochtend. We trakteerden onszelf in Kuta ook op een dagje Waterbom, het beste waterpark van Azië. We voelden ons de hele dag weer kind, met alle fantastische glijbanen. Er was er bijvoorbeeld een waarbij je met z'n tweeën naast elkaar, als een race, op een matje op je buik keihard naar beneden ging. Een van onze andere favorieten was een glijbaan waarbij je bovenaan in een capsule moest gaan staan, er afgeteld werd van drie naar een, en vervolgens de bodem onder je voeten vandaan verdween. Een dag vol adrenaline, lachen, gieren, brullen.

Na een kleine week vertrokken we van Kuta naar Ubud. We namen een Uber en dat voelde erg luxe (de waarheid is dat het gewoon goedkoper is dan een shuttle bus). Dat had nog wel wat voeten in de aarde, want de taxichauffeurs hier kunnen slecht omgaan met de concurrentie van Uber en zijn dan ook behoorlijk jaloers. Het kan zelfs zo ver gaan dat ze, als ze in de gaten hebben dat iemand een Uber driver is, ze hem in elkaar slaan. Dat heeft tot gevolg dat wanneer je een Uber oproept, je meestal een appje krijgt om een paar minuten verder te lopen naar een wat afgelegener plekje en op zoek te gaan naar een auto met een ander kenteken dan wat de app aangeeft, dit om zichzelf te beschermen. Maar het was een prima rit en we waren binnen een mum van tijd op de plek waar we wilden zijn.

Ubud ligt midden in Bali en heeft dus geen strand, maar in de omgeving is erg veel te zien. We huurden weer een scooter en waren hele dagen op pad. Vooral de rijstvelden en de Besakih tempel en de tempel bij lake Beratan waren adembenemend mooi. Op een van onze ritjes barstte opeens de hemel open: een enórme stortbui. Eerst dachten we even te schuilen, maar het regende best lang, dus reden we toch maar door. We hadden maar 1 poncho dus besloten we er 2 gaten in te maken, zodat we allebei in ieder geval een beetje droog zaten. We hadden de afstand niet zo goed ingeschat en moesten wel heel dicht op elkaar zitten en als een Siamese tweeling bewegen, tot de grootste lol van de locals. Ubud staat ook bekend om haar markt, maar dat vonden wij eerlijk gezegd nogal tegenvallen (een hoop rommel te dicht op elkaar). Natuurlijk gingen we ook naar het Ubud Monkey Forest, waar, zoals de naam al doet vermoeden, erg veel apen in het wild zitten. In het begin was het een beetje eng, maar al gauw raakten we vertrouwd met de gekke beestjes. We kochten een tros bananen en het duurde niet lang voordat ze op ons zaten. Een hele grappige ervaring. Ook hadden we in Ubud voor de eerste keer sinds ons vertrek 4 maanden geleden een restaurant gevonden met Nederlandse 'tapas' (frikandel speciaal en bitterballen), die we natuurlijk niet konden laten staan.

Daarnaast stonden we op een van onze laatste dagen om 2 uur in de ochtend op om Mount Batur te beklimmen. Dat is een vulkaan waarop je prachtig uitzicht hebt, helemaal als de zon opkomt. We waren ruim op tijd boven, waar we een creatief ontbijtje kregen: twee eieren gestoomd in de rook van de vulkaan. Maar helaas was er weinig te zien. De top hing in de wolken, waardoor we alleen maar mist zagen. Tijdens de afdaling hadden we wel fantastische uitzichten en zagen we weer veel apen. Eenmaal beneden aangekomen stond onze chauffeur al op ons te wachten. Hij bracht ons naar een restaurant met een terras met een ontzettend mooi uitzicht op de berg die we net beklommen hadden. Daar mochten we uitgebreid ontbijten. Na een uurtje bracht hij ons naar de volgende activiteit van die dag: raften! We waren tot onze grote verbazing helemaal niet moe en hadden er echt zin in. We hadden verwacht dat het iets ruiger zou gaan, maar desondanks heel leuk om te doen. Vooral met de boot van een kleine waterval naar beneden. Daarna kregen we nog een lunch en bracht de chauffeur ons naar huis. Ondertussen waren we best wel moe, dus na een douche en een maaltijd gingen we, moe maar voldaan, na deze leuke dag op tijd naar bed.

Na Ubud stond Amed op het programma. Een plaatsje in het noordwesten van Bali. Hier is op zich niet veel te doen, maar de zee is ontzettend helder en je kan er dan ook veel mooie vissen en koraal zien als je gaat duiken of snorkelen. Koen ging drie volle dagen duiken en haalde zijn open water diver certificaat. Hij dook tussen ongelofelijk veel mooie, kleurrijke vissen, roggen, schildpadden en zelfs in een gezonken schipwrak waar twee meter lange vissen zaten. Even waren we nog bang dat hij na de eerste dag moest stoppen vanwege pijn aan zijn oor, maar na een bezoekje aan de dokter kon hij toch voorzichtig verder. Ik durfde niet, maar bracht mijn dagen heerlijk snorkelend en aan het zwembad met een boek door.

De Balinezen zijn fantastisch, zo ontzettend lief en vreedzaam. Ze hebben een hele mooie, bijzondere cultuur en hebben veel respect voor anderen (leven en laten leven mentaliteit). We voelen ons hier echt heel fijn. Het eten is ook heerlijk, om nog maar niet te spreken over de verse fruitsappen (en dat allemaal voor maar enkele euro's).

Na Amed vertrokken we met de boot naar de Gili eilanden. Eerst Gili Trawangan (ook wel Gili T) en daarna Gili Air. Op Gili T hebben we gerelaxt, maar vooral gefeest en bier gedronken. We hadden een top hostel in Alice in Wonderland thema en daar veel leuke mensen ontmoet, waarmee we tot laat met gitaren in een kring op het strand zaten. Ook zijn we naar de barren geweest, maar dat had voor ons een iets te hoog Lloret de Mar gehalte. Gili T was al een klein paradijs, met haar witte stranden en ontzettend helder blauwe zee, maar Gili Air was nog mooier. Een stuk rustiger en daardoor paradijselijker. We hadden hier ook een erg mooi hotel met privé strand geboekt, waardoor we dagelijks van ons ontbijt en onze drankjes in een hutje met rieten dak met uitzicht op de azuurblauwe zee konden genieten. Onze kamer was ook top, gebouwd in de stijl van een oude rijstschuur en een half open (buiten) badkamer. Echt het gevoel dat we even in het paradijs waren. Hier vierden we ook Koen z'n verjaardag, met veel lekker eten en biertjes op mooie plekken (heerlijk in een zitzak op het strand tijdens de zonsondergang bijvoorbeeld) en een heerlijke massage, wederom met uitzicht op zee. Ook gingen we mee met een snorkelboot, die ons op verschillende plekken rond de Gili eilanden dropte om te snorkelen. We zagen veel mooie vissen, koraal, en als klap op de vuurpijl twee schildpadden van heel dichtbij. Eentje was echt mega groot en konden we zelfs aanraken.

Oorspronkelijk was ons plan om na de Gili's naar Lombok te gaan en daar, na de driedaagse Rinjani trekking, nog een week rond te toeren voor we weer naar huis moesten. Maar we genoten zo van de Gili eilanden dat we niet heel veel tijd meer over hadden voor Lombok. Daarnaast hadden we wat negatieve verhalen gehoord over Lombok tijdens ramadan (in Lombok wonen voornamelijk moslims, in tegenstelling tot het hindoeïsme in Bali) en hadden we eerlijk gezegd geen zin om onze reis al te actief af te sluiten. Als we naar Lombok zouden gaan zouden we immers drie dagen een zware hike gaan doen en weer veel op pad zijn om dingen te zien, terwijl we onze laatste week eigenlijk vooral echt vakantie wilden vieren en wilden chillen bij het zwembad of het strand. Dus besloten we terug te gaan naar Bali, Sanur om precies te zijn, een plaatsje aan het strand waar we nog niet geweest waren. We deden er een super leuke cooking class, wat ik iedereen aan kan raden. Het was heel gezellig en we maakten ontzettend veel gerechten. Namen die jullie bekend voor zullen komen zijn nasi goreng, gado gado, saté soto ayam en chicken curry. En daarnaast vis in bananenblad, maïskoekjes, een toetje met banaan, etc. Dus reken maar op een uitnodiging voor een Indonesisch diner! Het strand was prima, maar je kon er niet goed surfen en de sfeer in Sanur is minder bruisend dan in Kuta, dus na 2 nachten besloten we onze reis daar af te sluiten. Deze laatste dagen zijn we vooral bezig met surfen, zwemmen, zonnen, shoppen, ontspannen in de spa en eten en drinken, zodat we helemaal relaxed terug in Nederland aankomen. Maandag (morgen) vliegen we naar Jakarta en woensdag vanuit daar door naar Nederland. We hebben 2 dagen overstay wat betreft ons visum, dus hopelijk levert dat niet te veel problemen op en zijn we er vanaf met het betalen van de boete.

Het is heel bizar en onwerkelijk dat het einde er nu echt aankomt, dat we echt weer bijna thuis zijn. We hebben allebei heel veel zin om onze vrienden en familie weer te zien, maar zijn ook best wel een beetje verdrietig dat deze fantastische reis er bijna op zit. Het is zo fijn om dit samen te kunnen doen en het zal erg tegenvallen als we in Nederland weer ieder ons eigen leventje oppakken, vooral omdat we nog niet direct samen een huisje hebben. Maar we hebben zoveel mooie dingen gezien en gedaan, dat zijn herinneringen die we nooit zullen vergeten en waar we nog heel lang van kunnen nagenieten. Daar zijn we erg dankbaar voor.

Lieve allemaal, leuk dat jullie onze blog hebben gevolgd en wij onze avonturen met jullie mochten delen, en, tot snel!

P.S. De foto's volgen als wij ze zelf uitgezocht hebben!