Amsterdam - Montevideo – Colonia del Sacramento

Amsterdam – Montevideo – Colonia del Sacramento – Buenos Aires (16 t/m 21 januari 2017)

Vorig weekend namen we van een heleboel mensen afscheid: vrijdag vierde papa zijn verjaardag en zaterdag hadden we ons afscheidsfeestje. Langzamerhand begonnen de kriebels te komen: we gaan nu echt bijna vertrekken.

De zondag daarna was rustig. We hebben onze backpacks ingepakt (dat viel nog niet mee; er past écht weinig in.. de hakken moesten helaas thuis blijven) en genoten van ons laatste Nederlandse avondmaal (speciaal voor Koen: kroketten, kaassoufles, kipcorns en een hele grote berg friet).

Maandag was de grote dag: op naar Schiphol. Nadat we daar onze bagage afgegeven hadden, hebben we met zijn allen nog een kopje koffie gedronken en daarna werden we uitgebreid uitgezwaaid. De reis ging nu echt beginnen. Eerst vlogen we van Amsterdam naar Madrid, waar we een stop van 2,5 uur hadden, en vervolgens door naar Montevideo. Dat verliep eigenlijk allemaal heel soepel. De vlucht vanuit Madrid vertrok rond 00:00 uur, dus we hebben allebei best wat kunnen slapen. We landden om 09:00 uur lokale tijd (13:00 uur Nederlandse tijd). Al gauw had Koen aan den lijve ondervonden dat je in dit land niet ver komt als je geen Spaans spreekt; zelfs geld pinnen blijkt dan een hele opgave (maar het is gelukt hoor). Vanaf het vliegveld in Montevideo namen we de bus naar het stadscentrum. Meteen hadden we het Zuid-Amerika-gevoel: alles en iedereen was heel relaxed, de voertuigen en omgeving waren een stuk minder modern dan in Nederland, het was super lekker weer en de geur van vlees op de barbecue kwam ons tegemoet (overal langs de straten stonden mannen te barbecuen). Rond 11:00 uur waren we in ons klein maar fijne appartement. Daar hebben we ons even opgefrist en toen zijn we de stad gaan verkennen. We liepen door de gezellige, kleine straatjes in het oude stadscentrum en over de rambla aan de kust. Op een bepaald moment kwam de geur van geroosterd vlees ons weer tegemoet en moesten we op zoek naar waar dat vandaan kwam. We kwamen uit bij een soort Foodhallen: een heleboel eetcafeetjes onder 1 dak, de een met een nog grotere barbecue dan de ander, met daarop enorme stukken vlees. Aangezien het lunchtijd was hebben we genoten van een heerlijke entrecote en een flinke portie spareribs met daarbij een medium biertje (650 ml!) en een glas rode wijn (tot de rand toe gevuld). Daarna hebben we nog even door de stad gewandeld, maar we merkten dat we toch een kleine jetlag hadden. De eerste avond vielen we al om 20:00 uur lokale tijd in slaap (00:00 uur Nederlandse tijd).

De volgende ochtend werden we om 07:00 uur wakker, dus blijkbaar hadden we onze slaap hard nodig. Met nog een hele mooie dag voor ons, besloten we om als echte Nederlanders op de fiets de stad te verkennen. Nadat we de fietsen bij een lokale fietsenmaker hadden opgehaald (we hoefden trouwens niets aan te betalen of iets van gegevens achter te laten: wat een vertrouwen in de mens!) haalden we een broodje bij de bakker en hebben we dat heerlijk aan het strand opgegeten. We fietsten over de boulevard, langs het strand, daarna door de stad en verschillende parken. Wat ons op viel is dat de gebouwen erg oud, lelijk en slecht onderhouden zijn, maar dat de stad wel erg groen is. Overal staan ontzettend veel bomen en zijn veel grasveldjes, struiken en parkjes, ook bij het strand. Bijzonder is dat er bijna geen winkelketens te bekennen zijn, maar dat het vooral eenlingen zijn. Ook lazen we op internet dat er in Uruguay in vergelijking met andere Zuid-Amerikaanse landen weinig politie is, terwijl wij toch echt op elke hoek van de straat en voor elke supermarkt of geldautomaat zeker 3 agenten zagen staan. Toen we de hele boulevard afgefietst waren en een groot deel van de stad gezien hadden zei Koen dat hij nog wel een mooi park wist en dat we daar wel naartoe konden fietsen. Eenmaal daar aangekomen bleek dat daar 'toevallig' het nationale stadion stond. Koen en voetbal.. Die avond waren we laat thuis, hebben we even snel een pasta gemaakt en zijn redelijk op tijd gaan slapen.

De volgende dag vonden we dat het wel tijd was voor een echte vakantiedag, dus: op naar het strand! De eerste duik in de zee bezorgde Koen het ultieme vakantiegevoel. Verder valt over ons dagje strand niet zo veel te vertellen, behalve dat het heerlijk warm was, de zee lekker koel en we allebei een beetje verbrand zijn. Echt bruin zijn we nog niet, want ik mag van Koen pas olie gebruiken als we een beetje aan de zon gewend zijn :(. 's Avonds waren we op zoek naar een leuke bar, maar toen we buiten kwamen bleek 19 januari de start van het - 40 dagen durende - carnaval in Montevideo. Dat luiden ze in met een hele parade door de stad, met versierde wagens, poppen en de welbekende schaars geklede samba danseressen met hun mooie billen. We gaan natuurlijk nog carnaval vieren in Rio, maar het was super gaaf om dit hier al mee te maken. Een echt Zuid-Amerikaans sfeertje en één groot feest.

Gisteren moesten we al vroeg de deur uit, want om 10:00 uur vertrok de bus vanaf een busstation een eindje verderop naar Colonia del Sacramento. Dat is een klein, pittoresk kustplaatsje in Uruguay. In de bus hebben we een groot deel van deze blog geschreven en zijn we een stuk verder in het boek van Kieft gekomen. De drie uur durende busrit was dan ook zo voorbij. We zouden hier één nacht blijven, om daarna met de boot naar Buenos Aires te gaan. Dit was meteen ook mijn eerste echte hostelervaring: met 8 mensen op een kamer slapen (gezellig met Koen in een stapelbed) en de wc en douche buiten in een apart hokje. Ik denk dat het tegen ieders verwachting in is, maar dit is mij prima bevallen! Colonia zelf beviel ons ook erg goed. Het stadje is een stuk mooier dan het grote Montevideo. Je vindt er huisjes in allerlei kleuren, oude overblijfselen van de bouwwerken die er vroeger stonden, veel groen, mooie stranden, leuke barretjes en restaurantjes, maar vooral een hele relaxte vakantiesfeer.
Vandaag zouden we om 12:00 uur vanuit Colonia met de boot naar Buenos Aires gaan. Tot die tijd hebben we lekker op het binnenplaatsje van het hostel gezeten en nog een beetje genoten van het heerlijke weer en de mooie omgeving. We moesten een uur voor vertrek bij de haven zijn, dus om 10:30 besloten we om uit te checken, zodat we nog even langs een supermarktje konden voor wat water en een lunch voor onderweg. Daar bleek dat we alleen cash konden betalen, en laten wij nu juist gisterenavond onze laatste Uruguaanse peso’s opgemaakt hebben. Koen stormde zo snel als hij kon het hostel uit om geld te gaan pinnen. In de haast was hij echter vergeten zijn (11 kg zware) backpack af te doen, en dat in de hitte van 32 graden. Ik zat in de receptie met de rest van de bagage en het duurde en duurde maar. Ik vermoedde al dat het pinnen weer erg lastig was (in verband met de Spaanse taal en veel pinautomaten accepteren alleen VISA en wij hebben alleen Maestro en MasterCard bij ons). Ruim een half uur later kwam Koen inderdaad – totaal bezweet, drie pinautomaten later, maar met cash en broodjes – bij de receptie aan. Wat een medelijden had ik met hem. Maar goed, eind goed, al goed, dachten wij. Als we een beetje doorliepen zouden we vast wel op tijd bij de haven en de boot zijn. Helaas bleek toen we wilden inchecken, dat die jongen bij het station van Montevideo ons een ticket voor vrijdag had verkocht. Iets wat super dom van hem was, want we waren op vrijdag om 10:00 uur daar en de busrit naar Colonia zou 3 uur duren, dus een boottocht om 12:00 uur diezelfde dag hadden we nooit kunnen halen. Toen we met dit probleem bij de reisorganisatie aanklopten, wilden ze dat we het verschil in prijs zouden betalen (lees: een upgrade naar business class, zogenaamd de enige overgebleven stoelen). Hiermee wilden wij echter niet akkoord gaan. Oké, wij hadden ons ticket beter moeten checken, maar zij hadden toch echt een fout gemaakt, aangezien wij duidelijk gezegd hadden dat het om een ticket voor de zaterdag ging en we de boot op ons ticket niet eens hadden kunnen halen. Uiteindelijk kwamen we bij de manager terecht die het nog enigszins coulant heeft opgelost. We hebben de boot dus gehaald en zijn na een tocht van een uur nu in Buenos Aires. We kunnen niet wachten om hier op verkenning uit te gaan, te genieten van een Argentijnse biefstuk en de tango te dansen. Jullie horen snel meer van ons. Meer foto’s volgen ook later, want we krijgen ze nu niet van onze telefoon op de laptop (te slechte wifi). Adios amigos!