Nieuw-Zeeland deel 2

Blog 7 – Rotorua t/m Mapua (27 maart t/m 16 april 2017)

De laatste keer dat we iets schreven waren we in Rotorua, waar het maar niet op wilde houden met regenen. Rotorua is het vulkanische hart van Nieuw-Zeeland (vandaar ook de stinkende zwavellucht), dus ondanks de stromende regen besloten we op dinsdag een vulkanisch gebied te bezoeken. De bewoners van Rotorua hebben het slim aangepakt, en overal waar iets moois te zien is een hek omheen gezet. We kozen voor het Wai-O-Tapu park met de Lady Knox geiser. De geiser zelf was niet onze cup of tea. Deze geiser wordt namelijk kunstmatig geactiveerd. Een medewerker van het park gooit er zeep in, als gevolg waarvan de geiser een kwartiertje later begint te spuiten. Mooi om te zien, maar niet echt hoe de natuur werkt natuurlijk. Het park zelf was wel heel mooi. Overal komt rook en heet water uit de grond en zijn hete, borrelende modderbaden te vinden. Ook zijn er een heleboel meren in vreemde kleuren, door de chemicaliën die zich mengen met het water. Heel apart en indrukwekkend om te zien wat de natuur voor rare fratsen kan uithalen. Na Wai-O-Tapu hebben we eerst een wandeling in het Redwoods Whakarewarewa forest gemaakt, waar ongelofelijk hoge, rode bomen te zien waren. Daarna zijn we door gereden naar het Green en Blue lake, met erg mooi helder water, ingesloten tussen de bergen. Heel veel uitzichten hier lijken wel ansichtkaarten, zo mooi om te zien. Na al die bezienswaardigheden hadden we honger gekregen en besloten we voor een echte traditionele Maori-maaltijd te gaan: ‘hangi’. Dat is een gerecht met verschillende soorten vlees, aardappels en groenten, en dan gestoomd/gekookt onder de grond. We hadden geen zin om hiervoor op bezoek te gaan bij een dinner show (en er 130 dollar voor te betalen), maar we vonden een lokaal soort cafetaria waar het ook gemaakt werd. We wilden het niet koud laten worden, dus klapten we zonder schaamte onze campingstoeltjes en –tafel uit op een parkeerplaats tegenover het tentje. Het gevolg was een heel bijzonder diner: verschillende kiwi’s die een praatje met ons kwamen maken, maar vooral veel verraste blikken en opmerkingen (‘nice dinner date you got over there’) vanuit voorbij rijdende auto’s. Ons kon het niks schelen en we hadden de grootste lol. Het smaakte trouwens prima, maar was wel echt een blok op de maag.

De volgende dag kwam de regen nog steeds met bakken uit de hemel. We hadden dus niet echt zin om veel te gaan lopen, en we hadden Rotorua ook wel een beetje gezien. Het enige dat nog wel op ons programma stond was een extreme sport. We hadden bij de i-site gezien dat er een mooie aanbieding was: voor een leuke prijs konden we in de gondola de berg op, 2 keer lugen en de skyswing doen. Vooral het lugen was echt een enorm gave ervaring! We raceten de berg af en sloegen daarbij in de bochten een paar keer bijna om, ongelofelijk hoe hard die dingen gaan (en het was natuurlijk behoorlijk glad van de regen). Na deze adrenalinekick hadden we het wel een beetje gehad in het regenachtige Rotorua, dus reden we door naar Taupo. We liepen een rondje door het (overigens erg leuke) stadje, maar waren de regen al gauw beu, dus doken snel de bioscoop in. Ook wel eens leuk, na al die natuur in de middle of nowhere. Toen de film afgelopen was vertrokken we naar onze eerste freedom camping spot bij de rivier en hier hadden we met onze Amerikaanse buurman een erg gezellige avond en ochtend.

In de buurt van Taupo ligt ook het Tongariro national park, waar je de Tongariro Alpine Crossing (een hike van een dag) kan doen. Ondertussen hadden we wel door dat het weer in Nieuw-Zeeland met de dag om kan slaan en dat je je activiteiten daar op aan moet passen. De weersvoorspellingen waren goed voor vrijdag en zaterdag, maar daarvoor en daarna zou het weer gaan regenen, dus besloten we de crossing op vrijdag te doen. Donderdag was dan ook een rustig dagje. We deden wat boodschappen ter voorbereiding, gingen naar de prachtige, ontzettend helder blauwe Huka falls en de hot water stream bij Taupo. Dat is een warmwaterbron waar je tussen de rotsen aan de rivier heerlijk kan chillen in het warme water. Dat is het voordeel aan niet in het hoogseizoen reizen; we hadden de natuurlijke jacuzzi zowat voor onszelf. Echt heel relaxed. In de avond reden we naar een camping op 10 minuutjes rijden van het begin van de crossing, zodat we niet al te vroeg op hoefden. We hadden geen idee hoe zwaar de wandeling voor ons zou zijn en wilden dus op tijd beginnen, zodat we zeker voldoende tijd zouden hebben. De gemiddelde geschatte tijd die mensen erover doen is 7 tot 7,5 uur, maar aangezien we niet echt ervaren hikers zijn schatten we onszelf in op 8 uur. We hadden transport geregeld van het einde naar het begin van de crossing, zodat we naar onze auto terug konden lopen. De volgende ochtend hadden we dat busje nog bijna gemist, omdat we naar de verkeerde parkeerplaats gereden waren, maar dankzij Koen zijn driving skills waren we gelukkig nog net op tijd. Vanuit het busje zagen we de indrukwekkende bergen al liggen en we wisten dat we er later tussendoor zouden lopen en er bovenop zouden staan. De crossing was absoluut een van de hoogtepunten van onze reis. Het landschap veranderde zo vaak, we zagen bergen in allerlei kleuren, drie meren met een ontzettend felle blauwgroene kleur (wederom door de vulkanische chemicaliën), een heel mooi helderblauw meer, een soort hei-landschap en nog veel meer. Als je bovenop de bergen staat voelt het ook echt als een overwinning op jezelf. Uiteindelijk deden we de hike in 6,5 uur en hadden we niet echt veel spierpijn, alleen een beetje zere voeten. ’s Avonds trakteerden we onszelf op een welverdiende pint met fish and chips en genoten we van de avondzon op het terras bij een pub in Taupo.

Ondertussen hadden we de ferry van het noord- naar het zuid-eiland (Wellington-Picton) voor vrijdag 7 april geboekt en wisten we dus dat we nog een week op het noord-eiland te gaan hadden. Een week in Wellington leek ons wat veel, dus besloten we nog een tussenstop in Napier te maken, een dorpje met een bijzondere architectuur. Het was er ook heerlijk weer, dus hebben we uitgebreid van de zon genoten en lekker burgerlijk een wedstrijdje minigolf gedaan. Achteraf bleek dat maar goed ook, want toen we in Wellington aankwamen regende het pijpestelen. We lieten onszelf echter niet kennen en hebben de stad uitgebreid verkend. We hebben zelfs op een parkeerplaats, in de regen, op ons gaspitje zitten koken. Wellington vinden wij tot nu toe absoluut de leukste stad van Nieuw-Zeeland. Het heeft een mooi centrum met veel leuke winkels, restaurantjes en cafeetjes en er hangt een goede sfeer. Daarnaast zijn we verschillende keren naar het Te Papa museum geweest en hebben we het parlement bezocht. Ook erg leuk om te zien hoe het er daar aan toe gaat en de parlementsleden met elkaar omgaan; lekker door elkaar heen schreeuwen. In Wellington woont ook een van Koen zijn nichtjes, Elle. Het was 12 jaar geleden dat hij haar gezien had, maar toen we de eerste avond samen wat gingen drinken en eten was het gelijk gezellig. Later in de week zijn we ook nog een keer bij haar op het werk (een overheerlijke!) koffie gaan drinken. De laatste avond op het noord-eiland zijn we naar Waikanae geweest, waar Jacoline en Lieke (het jongste nichtje) wonen. We werden ontzettend hartelijk ontvangen en hebben een hele gezellige avond en ochtend met Jacoline, Elle en Lieke gehad. Voor mij was het heel fijn om hen eindelijk te onmoeten en voor Koen ook om ze wat beter te leren kennen. De laatste keer dat hij hen echt gesproken had waren ze natuurlijk nog kinderen, maar nu zijn het ontzettend leuke, volwassen meiden.

We hadden van iedereen gehoord dat de overtocht ontzettend mooi zou zijn en dat we veel van de Marlbourough sounds zouden kunnen zien, dus we keken er best wel naar uit. Toen we bij de haven aankwamen bleek de overtocht echter vertraagd vanwege het ruige weer. Uiteindelijk vertrokken we ruim een uur later dan gepland en met ‘ruig weer’ hadden ze niets te veel gezegd. In het begin stonden we nog lekker buiten op de uitkijk, maar al gauw moesten we naar binnen en bewoog de boot zo heftig op de golven dat de borden met eten van de tafels op de grond kapot vielen en de helft van de passagiers op de grond lag of hun maaginhoud in de zakjes leegden (inclusief ik zelf). Eenmaal aangekomen op het zuid eiland ging het al gauw beter. Het was al donker, maar toch besloten we gelijk door naar Jan (een oom van Koen) te rijden. Het leek ons leuk om het weekend bij hem te zijn en samen leuke dingen te doen, en dan zouden we later in de week nog wel terug gaan naar Picton en de Marlbourough sounds. Hij ontving ons geheel in stijl: helemaal in het oranje gekleed en met een Heineken biertje in de hand. Wat een warm welkom! In het weekend hebben we lekker bijgekletst en zijn we samen op pad gegaan: bier gedronken bij de lokale brouwerij, gefietst op Rabbit island, lekker uit eten en een flinke hike (ja ja wederom 7 uur) in het Kahurangi National park. We gingen onverwacht door tot de top van mount Arthur, wat een stuk zwaarder was dan de Tongariro crossing. Bepaalde stukken van de track hadden geen echt pad, en we moesten soms echt over de rotsen klauteren. Heel gaaf om te doen en wederom een mooie overwinning toen we op de top waren. ’s Avonds zijn we nog even bij Wendy langs gegaan en hebben we lekker gebarbecued. Het was echt een heel gezellig weekend met Jan en we hebben samen genoten van het goede leven.

Dinsdag vertrokken we naar de Marlbourough sounds, maar dat bleek al snel een slecht idee. We hebben wat mooie dingen gezien en een beetje in Picton rondgestruind, maar vanwege cycloon Cook was het weer te slecht om de dingen te doen die we echt zouden willen doen (regen, regen, regen, en HARD). Koen was nog wel erg dapper en heeft (ongeveer 45 minuten, tevergeefs) geprobeerd een kabeljauw te vangen. De wegen werden ook steeds slechter en bij de rivieren was er ook flinke kans op overstromingen, dus na twee dagen hielden we het voor gezien.

Nu zijn we weer lekker bij Jan en hebben we wat dagen met slecht weer als gevolg van de cycloon achter de rug. Die gebruiken we mooi om de rest van onze trip te plannen. We hebben nu een goed idee van wat we nog in Nieuw-Zeeland willen doen en zien. Ook zijn we druk bezig met het zoeken van vluchten voor hierna. Waarschijnlijk gaan we vanaf Christchurch via Sydney naar Indonesië en van daaruit half juni naar huis. Dat betekent dus dat we Thailand, Vietnam en Cambodja (die oorspronkelijk wel in ons reisplan zaten) skippen, maar we zien liever de landen die we nu bezoeken goed, dan heel veel landen maar een beetje.

Vrijdag leek het weer wat opgeknapt en besloten we te gaan kajakken. We hadden het allebei nog nooit gedaan, maar het leek ons erg leuk. We konden twee kajakken lenen van kennissen van Jan, dus hop, het water op. Koen vond het nogal lastig om rechtdoor te varen en heeft dus heel wat meer kilometers afgelegd. In de middag bleek de wind (misschien nog van de cycloon?) toch sterker dan gedacht en dat was best eng, dus besloten we maar snel naar de kant te gaan. Om degenen waarvan we de kajakken geleend hadden te bedanken (ook Nederlanders!) heb ik een typisch Hollandse appeltaart gebakken en die hebben we met zijn allen gezellig opgegeten.

Gisteren zijn we naar Nelson (de stad zelf) geweest, waar we lekker over de markt en door de stad gestruind hebben. Het is best een leuke stad, maar je merkt toch wel dat het in Nieuw-Zeeland vooral om de prachtige natuur er omheen te doen is. Ook zijn we nog even naar het Heritage Founders park geweest, waar een dorp zoals dat vroeger was is nagebouwd. Helaas heeft onze Melissa wat kuren, dus daar zijn Jan en Koen nu mee aan de slag.

Morgen is er hier in Mapua een Easter Fair, dus dat belooft ook een gezellige dag te worden. Dinsdag zijn we van plan te gaan wandelen in het Abel Tasman park en daarna rijden we door naar de Golden Bay, waar we ons waarschijnlijk wel een paar dagen zullen vermaken. Daarna zullen we nog een nacht (of twee, we zien wel) bij Jan blijven, en daarna moeten we toch echt afscheid nemen om het eiland verder te verkennen.

Hopelijk gaat alles in Nederland goed, fijne Pasen allemaal en veel liefs!

P.S. We hebben wat foto’s van Nieuw-Zeeland op Facebook gezet.